Wist je dat kinderen meer leren van wat je doet dan wat je zegt? Hierdoor is het in het aanleren van omgaan met emoties heel belangrijk om niet alleen te vertellen hoe je omgaat met emoties, maar ook laten zien hoe jij dat doet. Als jij je schaamt om waar je kinderen bij zijn te huilen of te vertellen dat je ergens bang voor bent, denken je kinderen dat als je volwassen bent, deze emoties niet meer bestaan. Terwijl we allemaal heel goed weten dat ze nog steeds bij het leven horen. Bij de emotie boos is dat vaak een stuk makkelijker. Die emotie is ook erg moeilijk te onderdrukken. Sterker nog, vaak wordt, als je kind boos of geïrriteerd is, bij jou dezelfde emotie getriggerd. Je reageert dan boos tegen boos, waardoor de situatie vaak nog veel lastiger wordt.
We zijn geneigd om tegen onze kinderen te zeggen dat ze zich niet aan moeten stellen (zo zeer doet het echt niet, het zal allemaal wel meevallen, zo spannend is het niet etc.). Dit zijn namelijk de woorden die we vroeger zelf geleerd hebben en ook nog steeds tegen ons zelf zeggen als we pijn hebben, iets spannend of eng vinden. Het is dus heel logisch dat je deze dingen zegt. We zeggen dan dat onze emoties niet belangrijk zijn om naar te luisteren. Helaas is dit precies het punt waardoor veel volwassenen uitvallen met een burn-out of zelfs een depressie ontwikkelen. Dit komt omdat we geleerd hebben niet meer naar ons lijf en naar onze emoties te luisteren. We gaan maar door en door.
Daar komt natuurlijk ook nog bij dat deze emoties echt niet fijn voelen. We willen ze niet voelen. Wegstoppen is een fijne manier om ze niet te voelen. Dit kan door ze weg te eten, door juist niet te eten, door extreem veel te sporten, door alcohol, door drugs of door extreem hard te werken. Al deze dingen zorgen ervoor dat je je even heel fijn voelt en dat de nare gedachten voor even weg zijn. Helaas is dit maar voor even en komt daarna het schuldgevoel. En wist je dat schuldgevoel de sterkste emotie is van allemaal? Dit zorgt ervoor dat je het weer wil wegstoppen en zo gaat het steeds weer door. Hierdoor kom je in een cirkel terecht die zichzelf in stand houdt en waar je dus ook heel moeilijk uitkomt. Dit is wat we niet voor ons zelf willen en zeker niet voor onze kinderen.
Maar wat dan wel? Ik heb een paar tips voor je hoe je wel met je emoties om kunt gaan en hoe je dit op deze manier ook aan je kinderen kunt leren.
Accepteer dat emoties bij het leven horen. Het leven kent pieken en dalen. Ze kunnen niet zonder elkaar.
Accepteer dat deze emotie nu bij jou hoort, bij dit moment. Dit is geen zwakte, je bent niet minder waard dan een ander, ook jij mag verdrietig of angstig of boos zijn. Wees lief voor jezelf. Ga iets doen waarbij je je fijn voelt. In bad, sporten, filmpje kijken, met kopje thee en boek op de bank.
Onderzoek wat deze emotie je wil vertellen. Als je het erg spannend vindt om de presentatie te geven, waar ligt dat dan aan? Een beetje spanning is goed voor je. Dat maakt zelfs dat je beter presteert. Maar zoveel dat je er liever van wegloopt is een onderzoekje waard. Waar ben je bang voor? Klopt dit? Weet je het zeker? Wat helpt je om met iets meer zekerheid de presentatie in te gaan? Is dat de presentatie thuis een keer oefenen? Is dat je lievelingsonderbroek aantrekken? Wat is dat voor jou?
Huilen staat voor verdriet, maar wist je dat huilen zeker bij hoogsensitieve personen ook zorgt voor ontlading? Zo kun je ook huilen op het moment dat je heel blij bent of juist heel bang of boos bent. Huilen zorgt er dan voor dat de grootste spanning van je hersenen af gaat. Onderzoek waar je huilen vandaan komt. Huilen kan soms enorm opluchten doordat de spanning dan weg is.
Je kind kun je helpen door op dezelfde manier om te gaan met zijn emoties.
Weet dat je pas met je kind er over kan praten als de ergste emotie wat gezakt is.
Dit komt omdat je emotie komt uit je rechterhersenhelft en die is dan in volle werking en allesoverheersend. Je kind is niet redelijk als je nu met hem gaat praten. In je linkerhersenhelft zit je redenatie. Deze kan pas weer effectief gebruikt worden als de emotie weer wat is gezakt. Hier een kort stappenplan.
1. Laat je kind even in zijn emotie. Boos, verdrietig of bang zijn. Net als je automatisch al doet als hij blij is. Troost je kind, geef het de ruimte of neem het even op schoot. Maar net wat er op dat moment nodig is.
Luister daarna naar het verhaal. Waarom is hij zo boos, verdrietig of bang? Alleen luisteren en vragen naar verduidelijking van het verhaal. Geef hier geen eigen mening.
Vraag aan je kind of hij zelf een oplossing weet voor zijn probleem. Wat zou hij anders willen? Laat de oplossing zoeken bij je kind.
Help je kind de oplossing uit te voeren en eventueel aan te passen als dit nodig blijkt te zijn.
Zou je eens over willen praten of advies in willen over het omgaan met emoties? Neem dan contact met me op en we maken een afspraak. Je kunt me bereiken op https://info@coachinghaaren.nl/ of 06-28575071
in Blog
Aanmelden om een reactie achter te laten