Een kenmerk van hoogsensitiviteit is de gevoeligheid voor prikkels. Je kind is waarschijnlijk niet voor alle prikkels even gevoelig, maar meestal zijn hoogsensitieve kinderen voor meerdere prikkels gevoelig. De komende 4 weken ga ik je vertellen wat de vormen van prikkels zijn die je kind binnen krijgt en waar hij moeite mee heeft. Ook geef ik je tips om hier mee om te gaan.
Je kunt onderscheid maken tussen 4 verschillende vormen van prikkels:
Fysieke prikkels
Emotionele prikkels
Sociale prikkels
Nieuwe situaties
Deze week start ik met de uitleg over fysieke prikkels.
Wat zijn fysieke prikkels?
harde geluiden (67%)
fel licht (33%)
sterke geuren (45%)
sterke of nieuwe smaken (33%)
irritaties op de huid, bijv. kleding labels (62%)
pijn (50%)
Achter elke prikkel heb ik geschreven hoeveel procent van de hoogsensitieve kinderen last heeft van deze prikkel (bron: Esther Bergsma, Hoogsensitieve kinderen).
Hoe merk je nu dat je kind gevoelig is voor deze prikkels?
Vaak merk je dat je kind direct reageert op de prikkel. Je kind kruipt bij je op schoot, met zijn handen op zijn oren, als er een ambulance met sirene langs rijdt, je kind wil vaak een zonnebril op, je kind wil geen nieuw eten proberen en wil graag alles apart eten. Niks mag door elkaar. Alle labels moeten uit broeken geknipt worden, want ze zitten zo vervelend. Bij pijn lijkt je kind hier een groot drama van te maken of duurt de pijn veel langer dan bij andere kinderen. Een geur valt snel op en je kind geeft ook aan dat het vies ruikt. Je kind wil niet vies of nat worden. Speelt niet graag in de zandbak
Waarschijnlijk heb je zelf nog veel meer voorbeelden van hoe jouw kind reageert op deze prikkels. Het gevoel dat je kind zich aanstelt of overdreven reageert, komt bij jou als ouder waarschijnlijk regelmatig om de hoek. Je wil dat je kind zich over de situatie heen kan zetten en zich gedraagt als ieder ander kind. Helaas werkt dit bij hoogsensitieve kinderen vaak averechts.
Kinderen gaan hierdoor de situaties waar ze met deze prikkels geconfronteerd worden uit de weg, zodat jij niet boos op ze wordt. Bijv. geen uitdagende spellen, want straks val ik of ik ga nooit meer in de zandbak spelen.
Kinderen kunnen ook over hun gevoel heen gaan en het wegstoppen omdat het er niet mag zijn. Zo zijn er kinderen die juist gaan lachen als ze zich pijn hebben gedaan om maar niet beoordeeld te worden op de pijn. Of je kind gaat eten zonder gevoel, slikt stukken eten heel door om het maar niet te hoeven proeven.
Op deze manier gaat je kind uit contact met zijn lijf en emotie en weet het niet meer wanneer en waarom het overprikkeld raakt. Dat lijkt op de korte termijn misschien handig, omdat er minder reactie is op de directe prikkel. Op de lange termijn zorgt dit echter voor veel boze buien en vermijdend gedrag.
Maar wat dan wel?
Erken het gevoel van je kind op het moment dat het gebeurt door te zeggen dat je het begrijpt en dat het vervelend is. Je kijkt samen met je kind naar een oplossing. Kun je de prikkel weg nemen? Geluid zachter zetten, licht dimmen, uitzoeken waar de geur vandaan komt, zelf laten proberen als er iets nieuws op tafel staat, zoek samen kleding die wel lekker zit, wat helpt jouw kind bij pijn? Samen er voor zorgen? Even knuffelen? Door met je kind samen te zoeken naar een oplossing leert je kind hoe het om kan gaan met de prikkels en hoe hij ze de volgende keer zelf minder kan maken.
in Blog
Aanmelden om een reactie achter te laten